Αν και γλωσσολογικά το «Ανέλυτρον» είναι αδόκιμη λέξη, σημειολογικά είναι μια λέξη με έντονο συμβολισμό. Ξεπήδησε ως αποτέλεσμα αλχημιστικής διαδικασίας ή, με ψυχαναλυτικούς όρους, ως αποτέλεσμα ελεύθερου συνειρμού, και δανείζεται τη ρίζα της από ένα ξεχασμένο στις μέρες μας επάγγελμα που όμως ανθούσε για πολλά χρόνια στον τόπο μας. Οι «ανελύτρες» ήταν οι γυναίκες που καταπιάνονταν με το ξετύλιγμα της κλωστής από το κουκούλι του μεταξοσκώληκα μετά τη διαδικασία βρασμού του. Ποιητική αδεία, λοιπόν, οικειοποιηθήκαμε τον όρο και βαπτίσαμε ΑΝΕΛΥΤΡΟΝ τη βιωματική εργασία ξετυλίγματος του χρυσού νήματος του ανθρώπινου κουκουλιού που σχεδόν πάντα και εντελώς ασύνειδα μπερδεύεται και πνίγει τη ζωοδότρα ουσία του αφήνοντας το άτομο, στην καλύτερη των περιπτώσεων, καθηλωμένο, με λιμνασμένη ενέργεια, να υποφέρει από ψυχοσωματικά συμπτώματα. Το παρήγορο βέβαια είναι ότι το συγκεκριμένο ξετύλιγμα δεν προϋποθέτει καμία διαδικασία… βρασμού, όπως γίνεται με το ευγενές έντομο που πρέπει να ψηθεί/σκοτωθεί προκειμένου να πάρουν μετά το μετάξι. Το ξετύλιγμα του νήματος, της μεταξοκλωστής του ανθρώπου, προϋποθέτει ενάργεια από μέρους του, προϋποθέτει ζωντανή σύνδεση με την «ανελύτρα» του, προϋποθέτει σεβασμό και φροντίδα προκειμένου να βιώσει τη μεταμορφωτική εμπειρία του ανοίγματος των φτερών και του πετάγματος στο δικό του ταξίδι ζωής. Αυτό τον συμβολισμό έχει και ο λογότυπος του ΑΝΕΛΥΤΡΟΝ. Το πέταγμα της πεταλούδας, μέσα από στροβιλισμούς συγκινήσεων, μέσα από πισωγυρίσματα και κύκλους. Αυτό ακριβώς είναι και το Όραμα του ΑΝΕΛΥΤΡΟΝ. Η συν-εργασία ώστε να αναζητηθούν και να προσδιοριστούν πόροι, δεξιότητες και δυνατότητες που παραμένουν στη σκοτεινιά, συντηρώντας το δράμα τής μέχρι σήμερα ζωής του ατόμου, και να αξιοποιηθούν για το ευ ζην του, για να ζήσει πιο ελεύθερα, πιο ενήλικα, πιο δημιουργικά τη δική του ζωή και όχι να ζει μέσα από τις ζωές των άλλων ως παρατηρητής στην περιφέρεια του κύκλου. Επειδή όμως για να φύγει το σκοτάδι χρειάζεται το φως, για να επιτευχθεί ένας τέτοιος στόχος ζωής απαιτείται επανεκπαίδευση της ψυχοσωματικής αγωγής του ατόμου και εκπαίδευση σε τεχνικές ανάπτυξης/διαχείρισης του δυναμικού, ώστε να βοηθηθεί στον παροπλισμό εκείνων των παλαιών, περιοριστικών πεποιθήσεων που λειτουργούσαν ως τροχοπέδη στην ανάπτυξή του και να αναλάβει ρίσκο, να δοκιμάσει να ζήσει στο παρόν, στο αιώνιο εδώ και τώρα και όχι με τις σκιές και τα φαντάσματα του παρελθόντος. Αν κάτι από όσα διάβασες σε άγγιξε, αγαπητέ μου αναζητητή-αναγνώστη, τότε αξίζει να δώσεις στον εαυτό σου μια ευκαιρία για αλχημιστικές πτήσεις.Το ΑΝΕΛΥΤΡΟΝ σε περιμένει!!