15ο Πανευρωπαικό Συνέδριο Σ.Ψ.

Αγαπητοί και εκλεκτοί συνάδελφοι,

Με το παρόν θέλουμε να σας ενημερώσουμε για την έναρξη των εργασιών του 15ου Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου Σωματικής Ψυχοθεραπείας που έχουμε τη χαρά να διοργανώνουμε στην Αθήνα, στις 19-21 Οκτωβρίου 2016. Το θέμα του συνεδρίου, «Ο Ενσώματος Εαυτός στην κοινωνία της αποσύνδεσης», αποτελεί φυσική γέφυρα με το θέμα του προηγούμενου συνεδρίου, «Το σώμα σε σχέση με τον εαυτό, τον άλλον, την κοινωνία», και συνδέεται άρρηκτα με τη φιλοσοφία της ΕΑΒΡ που δίνει έμφαση στη συνέπεια και στη συστηματική έρευνα στο πεδίο της σωματικής ψυχοθεραπείας.

Σας προσκαλούμε λοιπόν, αγαπητοί μας, να αφουγκραστούμε το Σώμα. Να αφουγκραστούμε τη Σιωπή του σε τούτο τον πολύβουο κόσμο. Να μάθουμε να διακρίνουμε επιθυμίες, φόβους, αλλά και την ανείπωτη χαρά της ύπαρξης. Να διαλογιστούμε και να αισθανθούμε αυτό τον άγνωστο Άλλον- τον ξένο εαυτό μας που κραυγάζει ταραγμένος, διαμελισμένος από τις σκόρπιες σκέψεις, αφοσιωμένος στου νου του τις ψευδαισθήσεις, μεθυσμένος από το κρασί της λήθης, όργανο της εκλογίκευσης, της ερμηνείας, της προσπάθειας να διατηρήσει την ακεραιότητά του ή να χαθεί μέσα σε κίβδηλες ενώσεις.

Σας προσκαλούμε να εξερευνήσουμε την Κίνηση αυτού του Σώματος. Την αρχέγονη, αέναη κίνησή του που προηγείται και αυτής ακόμα της δομής του κυττάρου. Αυτή την αργή κίνηση ζωής που πασχίζει να βρει τη θέση της σε έναν κόσμο, σε μια κοινωνία που αρκείται να επιβιώνει ακολουθώντας ξέφρενους ρυθμούς, εξαντλητικούς ρυθμούς απόδοσης, και άγεται και φέρεται χωρίς ειρμό, χωρίς συνοχή.

Σας προσκαλούμε να ιχνηλατήσουμε τα «χαραγμένα ίχνη» της ζωής τού σήμερα όπως αποτυπώνονται στον Χαρακτήρα που διαμορφώνει ο σύγχρονος άνθρωπος στις κοινωνίες του 21ου αιώνα. Ο χαρακτηριζόμενος άλλοτε ως Νευρωτικός ή Αυτιστικός-Ψυχωσικός-Αποδιοργανωμένος-Ναρκισσιστικός-Σχιζοειδής κτλ. Άνθρωπος καταντάει να περιφέρεται σαν Σκιά του Εαυτού του. Χωρίς πίστη, χωρίς διάθεση για δημιουργία, αποσυνδεδεμένος από την πηγή της ύπαρξής του, απογυμνωμένος από τη σχέση του με τον άλλον, ζει μέσα σε κρίση, στο περιθώριο της ζωής, ως παρατηρητής, φοβούμενος να ταράξει τα νερά της «ασφάλειάς του», τρομαγμένος, περιχαρακωμένος, χωρίς συνειδητότητα, μόνος.


«…Και πάντα, ο δολοφόνος και το θύμα, μια νύχτα άξαφνα παίρνουν
τον ίδιο δρόμο
γιατί σημασία έχει ποιος θα πεθάνει με λιγότερη μοναξιά».


Οι Σωματικοί Ψυχοθεραπευτές, ως άλλοι Ποιητές, ως άλλοι Τρελοί και Μάγοι, γνωρίζουν πως για να ενεργοποιηθεί ουσιαστικά η διαδικασία της Αλχημείας στη ζωή ετούτη, η ανάπτυξη της συνειδητότητας δηλαδή του ατόμου (ενσώματος εαυτός), προαπαιτούμενο είναι η ανάπτυξη της Σχέσης ως εμπειρίας αλληλεπίδρασης ανάμεσα στο «εγώ» και το περιβάλλον. Κλείνουμε, αγαπητοί συνάδελφοι, με τα λόγια του ποιητή και πάλι, που την ύψιστη μορφή αγάπης προβάλλει ως τη σωτηρία την αγάπη για μένα σε σύνδεση αμοιβαία με εσένα:


«…και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον.
Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.